Zwiększenie efektywności energetycznej izolacji cieplnych jest jednym z priorytetowych zagadnień dotyczący hamowania negatywnych procesów degradacji środowiska, które towarzyszą intensywnemu rozwojowi rasy ludzkiej. Wśród perspektywicznych kierunków pozwalających uzyskać potrzebne modernizacje uwzględnia się bionikę. Struktury występujące w naturze cechują się niekiedy wysokim stopniem złożoności. Dlatego możliwość uzyskiwania takich obiektów może być problematyczna przy wykorzystywaniu tradycyjnych technik wytwarzania. W takiej sytuacji uzasadnione jest zastosowanie technologii addytywnych, które pozwalają kształtować elementy bez ograniczeń. W artykule przedstawiono projekt konstrukcji materiałów przestrzennych z rdzeniem TPMS, których kształt odzwierciedla strukturę bioniczną wnętrza kości. W przypadku jedno- i wielowarstwowych struktur drukowanych metodą SLS obliczeniowa wartość współczynnika przewodzenia ciepła została określona na podstawie pomiarów i obliczeń. Przeprowadzono analizę statystyczną w celu określenia wpływu kierunku przepływu ciepła oraz struktury wewnętrznej i uwarstwienia materiałów prototypowych na wartości współczynnika przewodzenia ciepła i współczynnika oporu cieplnego. Na podstawie analizy wielokryterialnej ANOVA określono optymalny skład kompozytu zgodnie z przyjętymi kryteriami optymalizacji. Najniższa możliwa przewodność cieplna izolacji wyniosła 0,034 W/(m × K). Najwyższy możliwy opór cieplny wyniósł 0,586 m2K/W. Izolacja termiczna wykonana z prototypowych przegród izolacyjnych o konstrukcji TPMS charakteryzuje się dobrymi parametrami izolacyjnymi.

W artykule zaprezentowano porównanie nowoczesnych systemów energetycznych zasilanych wodorem. Skupiono się na analizie nowoczesnej elektrowni gazowo – parowej oraz obiegu Graz. W przypadku elektrowni gazowo – parowej doprowadzony do turbiny gazowej wodór ulegał spaleniu klasycznie w powietrzu, natomiast w układzie Graz wodór spalano w atmosferze czystego tlenu. Wariantem referencyjnym w analizie jest blok gazowo – parowy zasilany 100% gazem ziemnym. Przedstawiono i scharakteryzowano struktury analizowanych układów oraz główne założenia. Omówiono metodologie oceny pracy systemów energetycznych. Porównano osiągane moce, sprawności oraz poziomy emisji jednostkowej CO2 badanych układów. Analizowane układy charakteryzowały się wysoką sprawnością rzędu 60%. W przypadku układu Graz istnieje możliwość zwiększenia sprawności poprzez podniesienie relatywnie niskiej wartości temperatury COT. Ponadto przedstawione układy zasilane paliwem wodorowym wykazywały się niską lub zerową emisją CO2.

Gaz ziemny jest podstawowym źródłem energii, odpowiadającym za około 20% światowej produkcji energii. Jest on również kluczowym elementem strategii redukcji emisji CO2 ze względu na jego kluczową rolę w stabilizacji odnawialnych źródeł energii (OZE). Jednocześnie zużycie gazu ziemnego jako paliwa kopalnego emitującego CO2 powinno być ograniczane. Alternatywnym paliwem spełniającym wymaganie zeroemisyjności, które może zapewnić stabilizację OZE i jednocześnie zmniejszyć zapotrzebowanie na paliwa kopalne jest biogaz (BG). Skuteczne wykorzystanie BG wymaga dokładnego poznania potencjału produkcji, struktury i specyfiki jego źródeł oraz technologii produkcji i uzdatniania. Prezentowane opracowanie przedstawia perspektywę i krótki przegląd istniejącego potencjału produkcji BG. Wykazano, że prawie 90% polskiego potencjału produkcji BG pochodzi ze źródeł o wydajności poniżej 100 Nm3/h, co stanowi obecnie minimalną komercyjnie dostępną wydajność technologii oczyszczania i skraplania BG. W związku z tym pełne wykorzystanie źródeł BG wymaga działań zmierzających do konsolidacji źródeł, odpadów z rozproszonych źródeł, reorganizacji logistyki odpadów lub przeskalowania istniejących technologii do produkcji i uzdatniania biogazu.

Materiały konstrukcyjne używane w przemyśle energetycznym pracują w warunkach zmiennych naprężeń i temperatury oraz dodatkowo narażone są na oddziaływanie środowiska mediów roboczych. Czynniki te powodują w czasie eksploatacji istotne zmiany mikrostruktury materiałów i w rezultacie pogorszenie ich właściwości użytkowych. Proces ten jest nazywany degradacją strukturalną materiałów. Z chwilą zaistnienia takiej sytuacji należy poważnie się liczyć z możliwością zniszczenia elementu lub całej konstrukcji. . W praktyce oznacza to, że każda konstrukcja lub jej element mają okres bezpiecznej eksploatacji, w którym prawdopodobieństwo wystąpienia katastroficznego zniszczenia powinno być utrzymane na możliwie jak najniższym poziomie.

Efficiency is the result of the actions taken, described by the relation of the results obtained to the expenditures incurred. The main assumption of the described research project was to develop a significantly improved façade washing machine capable of working in adverse weather conditions, i.e. wind conditions. Among the many technological challenges, an important for the effectiveness of façade washing machines is the ability to efficiently move around the façade, determining the washing efficiency while maintaining constant contact of the machine with the façade and at the same time overcoming and avoiding obstacles, especially in changing weather conditions. Most of the solutions used will work in specific conditions. The research allowed to select a structural solution that allows to modify or develop the washing machine in such a way as to ensure the correct washing path of the façade regardless of weather conditions up to a wind speed of 40 km / h.