Dyrektywa 2009/28/UE w sprawie promocji energii ze źródeł odnawialnych ustaliła obowiązkowe cele dla produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych do roku 2020 dla wszystkich krajów członkowskich Unii Europejskiej. W wielu krajach energetyka odnawialna dyktuje rozwój sektora elektroenergetycznego i stanowi filar polityki energetycznej. Komisja Europejska wskazuje, że w ostatnich latach inwestycje związane z wykorzystaniem energii ze źródeł odnawialnych stanowiły ponad 85% wszystkich inwestycji w wytwarzanie energii elektrycznej. Kraje członkowskie wprowadziły zróżnicowane mechanizmy wparcia rozwoju odnawialnych źródeł energii, które z różną efektywnością wpływają na realizację celów indywidualnych. Komisja Europejska monitoruje postępy realizacji celów oraz bierze aktywny udział w kształtowaniu mechanizmów wsparcia w procesie notyfikacji regulacji krajowych oraz akceptacji udzielanej pomocy publicznej dla tych źródeł. Polska, obok innych krajów także dokonuje notyfikacji ustawy o odnawialnych źródłach energii. Podlega także, podobnie jak i inne kraje cyklicznej ocenie realizacji celu rozwoju odnawialnych źródeł energii. W artykule przedstawiono stan obecny wykorzystania odnawialnych zasobów energii w krajach Unii Europejskiej, przegląd mechanizmów wsparcia jakie zostały wprowadzone dla rozwoju źródeł odnawialnych oraz perspektywy realizacji unijnej dyrektywy o odnawialnych źródłach do roku 2020.

Produkcja energii elektrycznej na bazie źródeł odnawialnych systematycznie rośnie. Coraz częściej uważa się, że w długiej perspektywie zastąpią one tradycyjne źródła energii, jakimi są paliwa kopalne oraz energetyka jądrowa. Celem artykułu jest identyfikacja czynników technicznych i ekonomicznych warunkujących rozwój produkcji energii elektrycznej na bazie źródeł odnawialnych. Zwrócono uwagę na zasoby surowcowe (konwencjonalne i odnawialne), wady i zalety odnawialnych źródeł energii elektrycznej oraz wpływ polityki energetycznej państwa na rozwój produkcji energii na bazie tych źródeł.

Wzrost gospodarczy w Polsce wiąże się z coraz większą emisyjnością zanieczyszczeń do środowiska naturalnego. Niekorzystne zjawisko dotyczy również sektora energetycznego. Skutkiem ubocznym produkcji energii elektrycznej jest wytwarzanie szkodliwych substancji, w tym CO2 odpowiedzialnego za ocieplanie się klimatu. Należy się zatem zastanowić nad kwestią ochrony środowiska i wsparcia polskiego sektora energetycznego w wywiązaniu się z wymogów narzuconych przez Unię Europejską. Oprócz modernizacji obiektów energetycznych pomocne jest zastosowanie systemów IT, ukazujących parametry pracy poszczególnych urządzeń oraz maksymalne wartości emitowanych zanieczyszczeń podczas procesu spalania paliw kopalnych.

Dwutlenek węgla o parametrach nadkrytycznych jest płynnym stanem dwutlenku węgla, który utrzymywany jest powyżej jego punktu krytycznego (to jest krytycznego ciśnienia i temperatury). Gęstość w tym punkcie jest podobna do gęstości cieczy i pozwala znacznie zmniejszyć moc pompowania, zwiększając sprawność konwersji energii cieplnej na elektryczną. W latach sześćdziesiątych badano różne właściwości gazów w celu znalezienia najbardziej odpowiedniego dla zastosowań w nadkrytycznych obiegach termodynamicznych. Dwutlenek węgla został zaproponowany jako czynnik roboczy z kilku powodów. Po pierwsze, jego właściwości fizyczne pozwalają na niższe ciśnienia robocze. Po drugie właściwości termodynamiczne są dobrze znane. Dwutlenek węgla jest nietoksyczny i jest stosunkowo tani. Ponadto wymagany jest mniejszy rozmiar maszyn i urządzeń w porównaniu z układem parowym co zmniejsza koszty inwestycyjne. Artykuł prezentuje porównanie struktur i parametrów układów z nadkrytycznym dwutlenkiem węgla oraz postęp w ich rozwoju.

Jest to drugi z artykułów opisujących kompleksowo sposób optymalizacji ekonomicznej wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w elektrociepłowni gazowo-parowej. Niniejszy artykuł opisuje model elektrociepłowni funkcjonującej na rynku energii. Model zawiera elementy technologii, ekonomii oraz prawa. Kolejny artykuł będzie zawierał funkcję celu opartą o przedstawiony model, a także jej ograniczenia techniczne.

The article presents the calculations of the micro-cogeneration unit based on beta Stirling engine combined with thermal energy storage. The heat accumulation technologies and materials are briefly described. The mathematical model of the engine and assumption about its possible regulation allowed to determine three operating modes. It was adopted to analysis for as heat source for a 266 m2 detached house. Analysis was performed for four reference days with various average daily ambient temperature, which differ significantly with the heat demand. The heat demand profiles were determined experimentally. The analysis concerned three different operation strategies, which all of them were following the thermal load. The overall operating efficiency varied in the range of 89.9 – 92.0%.