Największe złoża gazu ziemnego znajdują się w: Indonezji, Malezji, Algierii, Katarze, Trinidadzie i Tobago, Nigerii, Australii, Brunei, Omanie czy Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W związku z tym istnieje potrzeba transportu gazu ziemnego do odbiorców, często są to znaczne odległości. Efektywny transport gazu ziemnego jest możliwy dzięki skropleniu i przewożeniu go drogą morską przy pomocy statków zwanych gazowcami. Tak przygotowane LNG (tj. schłodzone do temperatury ok. -162oC) charakteryzuje się 600 krotnie mniejszą objętością w stosunku do gazu nieskroplonego. Konieczność skraplania i ponownej regazyfikacji gazu ziemnego wymusiła potrzebę budowy terminali LNG: skraplających i regazyfikujących. Podczas regazyfikacji LNG „zmagazynowane” w nim zimno (z procesu skraplania) zwykle zostaje oddane do otoczenia, co stanowi znaczną stratę. Wciąż rosnące ceny energii oraz chęć zadbania o środowisko naturalne spowodowały zaproponowanie rozwiązań wykorzystujących zimno odpadowe z procesu regazyfikacji LNG.W artykule przedstawiono możliwości wykorzystania zimna odpadowego pochodzącego z procesu regazyfikacji LNG w terminalu Świnoujście. W tym celu, omówiono wybrane rozwiązania systemów regazyfikacji LNG z wykorzystaniem zimna odpadowego w celach chłodniczych oraz do produkcji energii elektrycznej. Scharakteryzowano terminal LNG w Świnoujściu w obecnym jego kształcie, określono potencjał zimna odpadowego z regazyfikacji oraz przedstawiono możliwości modyfikacji istniejącego systemu w celu umożliwienia zagospodarowania zimna odpadowego.