W artykule poruszono problem koegzystencji konwencjonalnych bloków parowych z silnie rozwijającą się energetyką odnawialną. Wskazano na zagrożenia, jakie wynikają z różnych specyfik pracy poszczególnych źródeł. Bloki pracujące w tzw. gorącej rezerwie szybciej się degradują, a ich naprawy muszą być częstsze. Na bazie przeglądu możliwych schematów zaproponowano własny sposób współpracy dużych bloków parowych ze źródłami OZE oraz metodę szacowania jej opłacalności. Szacowanie wykonano na przykładzie trójnika w rurociągu pary świeżej oraz osprzętu kotła. Na bazie posiadanej prehistorii załączeń przeprowadzono szacowanie utraty żywotności. Algorytm oparto na termodynamicznym parametrze opisującym wielkości energii dysypowanej w trakcie kolejnych cykli pracy wrażliwego elementu. Na bazie utraty żywotności przeprowadzono szacowanie opłacalności pracy bloku.