Praca dotyczy problemu nadmiernej ilości niespalonego węgla w popiołach lotnych powstałych w paleniskach fluidalnych. Zbyt wysoka strata prażenia eliminuje możliwości gospodarczego wykorzystania popiołów. Uznaje się, iż za nadmierną ilość węgla w popiele odpowiedzialny jest w dużym stopniu proces mechanicznego ścierania ziaren węgla, w wyniku którego z płonącego ziarna macierzystego usuwane są ziarna <100μm. Powstałe w górnej, wylotowej strefie drobne ziarna, niespalone wywiewane są z komory paleniskowej ze względu na panujące tam specyficzne warunki oraz krótki czas przebywania. Z powodu zbyt niskiej sprawności separacji układu nawrotowego ziarna te przedostają się wraz z popiołem do drugiego ciągu. W pracy przedstawiono wyniki badań modelujących proces spalania ziaren węgla w warunkach panujących w górnej strefie paleniska fluidalnego. Oszacowano poziom erozji przy niskiej koncentracji materiału inertnego w obniżonej temperaturze w atmosferze utleniającej oraz obojętnej. Atmosferę obojętną uzyskano poprzez okresowe wprowadzanie azotu do komory spalania dzięki czemu możliwe było wyeliminowanie z całkowitego ubytku masy procesu spalania.