Instrumenty pochodne są jednym ze standardowych narzędzi wykorzystywanych do zabezpieczania przed wahaniami kursów instrumentów bazowych. Również większość dużych giełd energii elektrycznej prowadzi notowania instrumentów pochodnych, najczęściej kontraktów futures, odnotowując systematyczny wzrost obrotów. Towarowa Giełda Energii S.A. (TGE) uruchomiła rynek instrumentów finansowych RIF w roku 2015, jednak pomijając nieliczne transakcje zawarte zaraz po uruchomieniu rynku, dotychczasowy obrót jest zerowy. W artykule wyjaśniono mechanizmy obrotu kontraktami futures oraz typowe strategie zabezpieczające z punktu widzenia spółki obrotu. Następnie, dla kilku wariantów liczbowych, przedstawiono analizę strategii proponowanych przez opracowany model wspomagający podejmowanie decyzji, dotyczących zakupu kontraktów futures. Model został wykorzystany do wyznaczenia krańcowego kursu zakupu kontraktu rocznego futures na 2016 rok przy różnych poziomach awersji do ryzyka, po przekroczeniu którego, przykładowa spółka obrotu powinna zrezygnować z zakupu kontraktu. Okazuje się, że kursy te mogą być konkurencyjne w odniesieniu do notowań indeksu TGe24 w latach 2015-2016. Oznacza to, że przy przyjętych założeniach, istnieją racjonalne przesłanki ekonomiczne do obrotu kontraktami futures, a zatem brak zainteresowania stron obrotem musi mieć inne podłoże.

Praca jest dyskusją nad możliwościami wdrożenia zaprojektowanych w nowelizacji ustawy o OZE struktur energetycznych: klastrów i spółdzielni. Zidentyfikowane zostały obszary ryzyka dla systemu elektroenergetycznego (SEE) wynikającego z nieadekwatności projektowanych przepisów do rzeczywistej konstrukcji rynku energii elektrycznej w Polsce. Przedstawiona została idea wprowadzenia nowych instytucji do prawa energetycznego nowelizacją ustawy o OZE oraz geneza rozwoju tych struktur zarówno na terenie Polski jak i w Europie. W ramach pracy dokonano również analizy możliwości rozwoju lokalnych systemów zasilania w oparciu o implementowane systemy wsparcia, porównano je z dostępną literaturą wskazującą trendy światowe i wskazano możliwe konsekwencje wprowadzenia nowych form działalności energetycznych do krajowego systemu elektroenergetycznego (KSE).

W artykule poruszono kwestię możliwości współpracy symulatora, pracującego w czasie rzeczywistym z zewnętrznymi obiektami technicznymi tj. regulatorem napięcia i automatycznym kompensatorem mocy biernej. Podkreślono tu znaczenie prezentowanego zagadnienia w związku z wzrastającą liczbą układów regulacji automatycznej w sieciach elektroenergetycznych. Udowodniono również, że wiarygodne modelowanie rozpatrywanej sieci jest możliwe bez znajomości algorytmów zastosowanych w układach regulacji. Przedstawiono wyniki badań wpływu pracy regulatora napięcia na symulowaną sieć w odniesieniu do zmian obciążenia poszczególnych odcinków linii i generacji rozproszonej w wybranych węzłach sieci. Analizowano również wpływ automatycznej kompensacji mocy biernej w wybranym węźle sieci w odniesieniu do stanów statycznych i przejściowych. Zaprezentowano też wykonane stanowisko pomiarowe oraz odniesiono się do problematyki sprzętowo-programowej, związanej z połączeniem symulatora z zewnętrznym obiektem technicznym.

Największe złoża gazu ziemnego znajdują się w: Indonezji, Malezji, Algierii, Katarze, Trinidadzie i Tobago, Nigerii, Australii, Brunei, Omanie czy Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W związku z tym istnieje potrzeba transportu gazu ziemnego do odbiorców, często są to znaczne odległości. Efektywny transport gazu ziemnego jest możliwy dzięki skropleniu i przewożeniu go drogą morską przy pomocy statków zwanych gazowcami. Tak przygotowane LNG (tj. schłodzone do temperatury ok. -162oC) charakteryzuje się 600 krotnie mniejszą objętością w stosunku do gazu nieskroplonego. Konieczność skraplania i ponownej regazyfikacji gazu ziemnego wymusiła potrzebę budowy terminali LNG: skraplających i regazyfikujących. Podczas regazyfikacji LNG „zmagazynowane” w nim zimno (z procesu skraplania) zwykle zostaje oddane do otoczenia, co stanowi znaczną stratę. Wciąż rosnące ceny energii oraz chęć zadbania o środowisko naturalne spowodowały zaproponowanie rozwiązań wykorzystujących zimno odpadowe z procesu regazyfikacji LNG.W artykule przedstawiono możliwości wykorzystania zimna odpadowego pochodzącego z procesu regazyfikacji LNG w terminalu Świnoujście. W tym celu, omówiono wybrane rozwiązania systemów regazyfikacji LNG z wykorzystaniem zimna odpadowego w celach chłodniczych oraz do produkcji energii elektrycznej. Scharakteryzowano terminal LNG w Świnoujściu w obecnym jego kształcie, określono potencjał zimna odpadowego z regazyfikacji oraz przedstawiono możliwości modyfikacji istniejącego systemu w celu umożliwienia zagospodarowania zimna odpadowego.

Doskonalenie technologii energetycznych jest związane z ciągłym wzrostem wymagań dotyczących zarówno parametrów technicznych, jak i środowiskowych, związanych z produkcją różnych użytecznych form energii. Wśród obszarów, podlegających ciągłej modernizacji, jest również chłodnictwo. Postęp jest tutaj widoczny w obszarze doskonalenia istniejących technologii, a także w poszukiwaniu nowych rozwiązań. Jednym z obecnie rozwijanych kierunków badań jest chłodnictwo termoakustyczne. Ze względu na interdyscyplinarny charakter zjawiska, łączącego akustykę i przepływ ciepła, modelowanie tego procesu jest zadaniem trudnym. Niemniej, obecny poziom rozwoju technik modelowania numerycznego pozwala na osiąganie zadawalających rezultatów. W artykule przedstawiono wyniki badań modelowych zjawiska termoakustycznego zachodzącego w elementarnym urządzeniu chłodniczym. W pracy opisano budowę fizyczną prostego urządzenia, a także przedstawiono odpowiedni model numeryczny wraz z parametrami brzegowymi i początkowymi. Uzyskane w procesie modelowania wyniki przedstawiają odpowiednie rozkłady temperatur w charakterystycznych obszarach urządzenia i obrazują zachodzące zjawisko termoakustyczne.

Utrzymywanie odpowiedniej prędkości przepływu wieloskładnikowej mieszaniny popiołu i żużla z wodą jest bardzo ważne ze względu na problem wytrącania się i opadania cząstek stałych z przepływającej pulpy. Osiadający popiół i żużel prowadzi do zarastania dolnej części rurociągu zmniejszając jego przekrój, a tym samym zwiększając opory przepływu. Wzrost oporów jest powodem obniżenia sprawności pracy instalacji hydrotransportu oraz wzrostu zapotrzebowania na energię potrzebną do tłoczenia mieszaniny, co z kolei wpływa na koszty transportu. Z tego względu w pracy zbadano wpływ dodatku wielocząsteczkowego polimeru na proces sedymentacji pulpy w rurociągach transportujących ją na składowisko powierzchniowe. Badania wykonano dla 10%, 20% i 30% mieszaniny wody z popiołem oraz mieszaniny wodnego roztworu polimeru z popiołem (0,25% wielkocząsteczkowego polimeru rokrysol WF2 w wodzie). Z analizy wyników eksperymentów można wnioskować, że dodatek polimeru korzystnie wpływa na aglomerację cząstek popiołu oraz jego zagęszczenie co prowadzi do bardziej jednorodnego przepływu, a ostatecznie może obniżyć koszty hydraulicznego transportu.

The paper presents the results of experimental studies constituting a comparative analysis of the combustion of coal slurry, brown coal, hard coal and biomass in the form of pellets. The study was conducted using a test stand with a circulating fluidized bed (CFB) with a capacity of 12 kW. The analysis included, among other parameters, the total combustion time, the maximum temperature on the surface of the fuel, the ignition time, the time of volatiles combustion and the time of the burning of char. The general conclusion based on experimental studies is that coal slurry pellets, due to its characteristics and behaviour during the combustion process in a circulating fluidized bed, can be a valuable energy source.